encomium moriae

desiderius erasmus tarafından yazılan kitap. kitabın taslağını italya'dan ingiltere'ye olan yolculuğunda çıkaran erasmus kitabı ingiltere'de çok kısa bir zamanda bitirmiştir. kitabın ön sözünde de bahsettiği gibi kitabı thomas more'a adamıştır. kitapta iki ana görüş vardır. birinci görüş gerçek bilgelik deliliktir. ikincisi ise kendini bilge sanmak deliliktir. erasmus deliliği konuşturarak bağnazlık kisvesi altında toplanmış her şeyi acımasız bir dille eleştirmiştir.

erasmus tarafından thomas more'a cevaben 1 haftada yazıldığı söylenen kitap. kesinlikle okunmalı. cehalet mutluluktur gibi bir özdeyişe sahip. (bkz: ignorance is bliss)

bir süredir her yerde karşıma çıkan, sanki hadi artık beni oku diye dertlenen, kelimelerle izah edemeyeceğim kadar enteresan ve çarpıcı bu kitabı birkaç satırla anlatmak istiyorum. baş kahramanımız budalalık,elbette bu bir simge. mikrofonu eline alıyor ve yapılabilecek en naif ve aynı zamanda en sert şekilde eleştiriyor insanları, düzeni, sıfatlar ardına sığınanların yozlaşmış dünyasını. eleştiri oklarına kimler maruz kalmıyor ki. avukatlar, din adamları,müdürler,yazarlar.. her birinin göstermelik eylemlerini, samimiyet etiketiyle sunulan sahteliklerini, işgüzar çabalarını, çürümüş düzenlerini gözler önüne seriyor. ona hak vermekten kendinizi alamıyorsunuz. belki 124 sayfa ama 1024 sayfa kadar çok şey var üzerine kafa yoracak. fazlaca detay ve alıntıya girmek istemiyorum ama farklı açılardan bakmak istiyorsanız mutlaka okumalısınız. bu bir roman değil bu bir hikaye değil deneme değil bu çok ayrı bir yerde bambaşka ruh haliyle eokunması gereken bir eser. i̇çinize sinerek ilerleyin ve sonunda iyi ki diyin.

derslerde sürekli adı geçen tavsiye edilen bir kitaptı. ben henüz okumadım ama baya merak ediyorum ayrıca sevecekmişim gibi de hissediyorum. (bkz: gülün adı)'da aynı şekilde. hatta bunun filmi de var diye hatırlıyorum. ekledik bakalım listeye.

beşerî saadetin fikirlerle değil de olup bitenlerle açıklanabileceğini düşünen gafiller en sersemce yanılgıya düşenlerdir.

(bkz: deliliğe övgü) "Kendinden nefret eden biri başka birini sevebilir mi? Kendi kendisinden canı sıkılan, kendinden yorulmuş biri içinde yaşadığı topluma mutluluk verebilir mi?"